جواد میری و تطهیر زیرکانه تجزیه‌طلبی در ایران

سهراب اهرابی

آقای جواد میری اخیرا با انتشار شعری ناشناخته از محمود افشار که منبع آن مشخص نیست، ادعای عجیب و گزافی را نه فقط در خصوص محمود افشار بلکه در خصوص بسیاری از روشنفکران و نویسندگان این مرز و بوم که دل در گرو هویت ملی ایران دارند مطرح کرده است.
ابتدا لازم است به شیوه بحث میری که از رویکرد سخیف سایر پان ترکیست‌ها پیروی می کند انتقاد کرد. او « ادعا» دارد که پژوهشگر و آکادمیسین است اما هر جا که در استدلال باز می ماند به شیوه پان‌ترکها طرف مقابل را به سلطنت طلبی متهم می‌کند! محمود افشار نیز در این یادداشت از اتهام مضحک سلطنت طلبی برکنار نمانده است. آقای میری فراموش کرده است که مثلا باید نقش یک دانشگاهی را بازی کند نه کمیته‌ها را در اوایل انقلاب. بماند که در ایفای نقش دانشگاهی نیز گاف های زیادی داده است.
جناب میری در رویارویی با حریف سواد و جایگاه افراد را نشانه می رود و به چالش می کشد. خواه طرف مقابل دانشجوی دانشگاه تبریز باشد خواه استاد دانشگاه تهران. اما با توجه به گزارش های تکذیب نشده پایگاه علوم انسانی فرهنگ امروز، جناب میری آخرین فرد در دانشگاه است که قابلیت این چالش را داشته باشد.

مثلا ادعای انتشار 14 مقاله علمی- پژوهشی انگلیسی فقط در یک ماه (نوامبر 2006) و 36 مقاله در کل همان سال، ادعایی است که حتی اگر وجود خارجی آنها اثبات شود، نسبتی با فعالیت های اصیل دانشگاهی ندارد. اکنون گل بود و به سبزه نیز آراسته شد. پس از جعل و تقلب در مدرک تحصیلی ( آن گونه که در سایت فرهنگ امروز افشاء شد) این بار نوبت به انحراف مسیر مطالعات آکادمیک رسیده است. البته میری در آخرین دفاع خود فراموش کرده است نام دانشگاه گوتنبرگ را که قبلا بر تحصیل کارشناسی ارشد (پیوسته) در آن اصرار داشت بیاورد. آیا انسان نام دانشگاهی را که در آن تحصیل کرده فراموش میکند؟ رزومه ای که ایشان اخیرا در پاسخ به آقای جلایی پور داده است زمین تا آسمان با رزومه ادعایی در سایت پژوهشگاه متفاوت است.