مواضع علمی و تحقیقی را در عالم علم چگونه مشخص می کنند؟

جناب جلایی پور در یادداشت خویش گفته اند "من اگر جای جناب میری بودم به جای دروغ و تهمت مواضع علمی و تحقیقی خود را روشن می کردم" (جلایی پور). من چند راه برای بیان مواضع و افکار و اندیشه ها در بستر آکادمیک میشناسم

۱. نوشتن مقاله
۲. نوشتن کتاب
۳. ارائه سخنرانی در کنفرانس و سمینار و سمپوزیوم و همایش و نشست و میزگرد
۴. مصاحبه

من از این چهار طریق برای بیان مواضع علمی و تحقیقی خود استفاده کرده ام و همگی آشکار هستند و امری "پنهان" در این باب نداشته ام و به مدد فضای مجازی در تلگرام و فیسبوک و سایت و وبلاگ هم آراء خود را در معرض قرار داده ام. از قضا در باب هویت ملی و زبان فارسی و زبان مادری و امنیت ملی و ایران فرهنگی و قاره فرهنگی ایران ۱۲ کتاب به فارسی و انگلیسی هم نوشته ام:

۱. تحولات قفقاز شمالی و تاثیر آن بر امنیت جمهوری اسلامی ایران
۲. ایران فرهنگی: فرصت ها و چالشهای ایران در تاتارستان
۳. نگاهی مردمشناختی به چین و روسیه در جغرافیای سیاسی ایران
۴. پوشکین و شیخ الاسلام دربند: روابط ایران و روسیه در ژئوپلیتیک نوین اوراسیا
۵. وهابیت و خشونت گرایی اسلامی از منظر جامعه شناختی: نگاهی به آینده روابط ایران و عربستان سعودی
۶. هویت و صلح: بازخوانی مولفه های بنیادین هویت و صلح در جهان معاصر
۷. تاملی درباره ایران: واکاوی هویت ملیت ایرانیت و سیاست گذاری های زبانی
۸. ایران در پنج روایت: بازخوانی روایت شریعتی مطهری آل احمد زرین کوب و مسکوب درباره هویت ملی تنوع زبانی زبان مادری و مسئله زبان ترکی در ایران
۹. نگاهی به مسئله ایران: هویت و ملیت و تشیع و زبان فارسی در روایت شریعتی
۱۰. بازخوانی ایده زبان و وحدت ملی: مسئله تکثر زبانی در ایران
۱۱. زبان مادری در گفتمان علوم اجتماعی
12. Reflections on Greater Iran: Issues in Geopoltics Religion and Culture in Caucasia and Transoxania

حال باید از جناب جلایی پور پرسید چگونه باید مواضع تحقیقی و علمی خود را برای "مفتش اعظم" روشن کنم که متهم نشوم؟

اندر مفاهیم جامعه شناسانه دکتر جلایی پور

نکته جالبی که در متن جناب جلایی پور وجود دارد این است که در یک نوشته یک صفحه ایی بیش ۵ بار از واژه "نمایش علمی" استفاده کرده است و با تقابلی که بین "محدثی جامعه شناس" و "میری که علاقه ای به نقد نوشته های کوتاهش نمی بینم" ایجاد کرده است، تمامی تلاشش این بوده است که از موضع اقتدارگرایانه (البته از نوع اصلاح طلبانه اش) به خواننده القاء کند که میری فهمی از جامعه شناسی ندارد. البته هر دانش آموخته علوم اجتماعی می داند که هر موضوعی عیاری برای سنجه دارد و نه من و نه جناب جلایی پور متر و عیار جامعه شناسی نیستیم بل معیارهای منطبق با "اجتماع علمی" (و آن هم نه فقط در تهران و ایران بل سطح جهانی) هستند که تعیین می کنند چه کسی سخنی علمی دارد یا ندارد. حال از این موضوع اگر بگذریم اجازه دهید نیم نگاهی به مفاهیم استاد جامعه شناسی دانشگاه بزرگ تهران بیاندازیم و با ادبیات جامعه شناسی "روشن و سنجش پذیر" جناب جلایی پور آشنا شویم:

زیره به کرمان
سنگ قلاب
نمایش علمی
ادعای جامعه شناسی
یک لقمه کرده است
دکان دو نبش
مارکس آلوده

واقعا ذخیره مفهومی جامعه شناسی تجربی و سنجش پذیر با این مفاهیم میخواهد مسائل جامعه ایران را حل کند؟ "یک لقمه کردن" یقیننا از مفاهیم هابرماسی و گیدنزی نیست بل متاثر از ادبیات اقتدارگرایی است و تحلیل محتوای چنین متنی می تواند ما را در فهم چرایی به ثمر نرسیدن اصلاحات در چارچوب "حزب جمهوری اسلامی اصلاح طلبی" یاری برساند. البته این را هم علی سبیل نتیجه گیری اضافه کنم که بحث من رنجش افراد نیست بل تقریر محل مناقشه است و بر خلاف جناب جلایی پور با هر کسی در هر جایی که سخنی داشته باشد حاضرم گفتگو کنم و خرده بورژوا هم نیستم و برای خودم هم شانی اجل قائل نبوده و نیستم.