پیشتر درباره بخش هایی از سازمان جذب در وزارت علوم نوشته بودم اما به نظرم این بخش از وزارت علوم تبدیل به "نظارت استصوابی" شده است و خود نیاز به مطالعات جدی دارد. به عنوان مثال، دکتر فراستخواه در کتاب گرانسنگ خود درباره "سوانح دانشگاه در ایران" مفصل سازمان دانشگاه را بحث کرده اند ولی به "نظارت اسثصوابی" در "میدان وزارت علوم" اشاره دقیق نکرده اند. این میدان، یکی از میادین مهم در ساختن دانشگاه ایرانی است که من تلاش خواهم کرد درباره اش بنویسم.
طبقه بندی موضوعی
-
خبر
(۲۶) -
یادداشت
(۱۷۹) -
مصاحبه
(۲۳) -
سخنرانی، نشست، مناظره
(۱) -
کتاب
(۱۴) -
سیاست
(۵۹) -
اسلام
(۱۹) -
ایران
(۶۴) -
علی شریعتی
(۸)
کلمات کلیدی
بایگانی
- بهمن ۱۳۹۷ (۱)
- دی ۱۳۹۷ (۱۶)
- آذر ۱۳۹۷ (۱۲۹)
- آبان ۱۳۹۷ (۷۰)
- خرداد ۱۳۹۷ (۱۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۸)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۲۰)
- شهریور ۱۳۹۵ (۶)
آخرین مطالب
- ۹۷/۱۰/۲۵کتاب «ایران در پنج روایت»
- ۹۷/۱۰/۲۵صورتبندی غلط دکتر جلایی پور
- ۹۷/۱۰/۲۵درباره تیراختور
- ۹۷/۱۰/۲۵اندیشه ورزی یا سیاست بازی
- ۹۷/۱۰/۱۱کتاب "هویت ایرانی"
- ۹۷/۱۰/۱۱جامعه شناسان و رویکرد ایرانستیزانه
پیوندها
- یومیات، علی جنادله
- نوشته ها و مطالب یوسف اباذری
- مصطفی ازکیا
- مسعود ایمانیان
- محمدمهدی لبیبی
- محمدعثمان حسین بر
- محمدرضا جوادی یگانه
- محمدرضا ایروانی
- محمد علی مرادی
- گاهنامه جامعه شناسی، بهرنگ صدیقی
- کند و کاو: عقیل دغاقله
- کاوش در جامعه: امین دائی زاده جلودار
- قلم: امیر رزاقی
- قدرت، فرهنگ و زندگی روزمره، محمد رضایی
- فرهنگشناسی: نعمت الله فاضلی
- فرهنگ و اندیشه: سید مهدی آقاپور
- غلامعباس توسلی
- علی اصغر سعیدی
- علوم اجتماعی، ترجمه، نقد، هادی جلیلی
- علوم اجتماعی، ترجمه، نقد، هادی جلیلی
- شور و شر، بهاره آروین
- شمع، محمدحسن محقق معین
- سوشیانس: شروین وکیلی
- سایت تخصصی برنامه ریزی شهری: علیرضا آذرپور
- زیر سقف آسمان؛ حسن محدثی
- رد پا: محمدرضا پویافر
- رحمت اله صدیق سروستانی
- حسین کچویان
- حسن خجسته
- حامد بخشی
- جمعیت شناسی: حاتم حسینی
- جامعه‌شناسی: محمود امانی
- جامعه مدنی: محمد ثاقب فرد
- جامعه شناسی و زندگی روزمره در ایران، عباس کاظمی
- جامعه شناسی در ایران: کرامت اله راسخ
- جامعه شناسی خانواده و زنان: عالیه شکربیگی
- جامعه شناسی ارتباطات: امیر مسعود امیرمظاهری
- جامعه ایرانی- مدرنیته ایرانی، تقی آزادارمکی
- پنجره ای رو به خودم: مجید حیدری چروده
- پژوهش اجتماعی: حسین اکبری
- پرویز پیران
- برای دانشجویانم، محمود نجاتی حسینی
- بر ساحل سلامت، سمیه توحیدلو
- بخوان ای همسفر با من: بهروز سپیدنامه
- ین یک وبلاگ نیست، وحید طلوعی
- انعکاس، احمد محمدزکی
- اندیشه در سالهای بلوا: آرش احدی مطلق
- اصغر مصاحب نیا
- اسفار: محمدجواد علیزاده
- از زندگی، شیرین احمدنیا
- ابراهیم توفیق
- محمدحسن آغاز
- پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
- انجمن جامعه شناسی ایران
- مقصود فراستخواه
- حسن محدثی
- ویرگول
پیشتر درباره بخش هایی از سازمان جذب در وزارت علوم نوشته بودم اما به نظرم این بخش از وزارت علوم تبدیل به "نظارت استصوابی" شده است و خود نیاز به مطالعات جدی دارد. به عنوان مثال، دکتر فراستخواه در کتاب گرانسنگ خود درباره "سوانح دانشگاه در ایران" مفصل سازمان دانشگاه را بحث کرده اند ولی به "نظارت اسثصوابی" در "میدان وزارت علوم" اشاره دقیق نکرده اند. این میدان، یکی از میادین مهم در ساختن دانشگاه ایرانی است که من تلاش خواهم کرد درباره اش بنویسم.
کتاب "میراث تمدنی و فرهنگی ایران و جهان مالایی: یک گفتمان فرهنگی" با تلاش رایزنی فرهنگی ایران در مالزی در آذر ماه 1397 منتشر شد.
این کتاب منتخبی است از مقالات ارائه شده در کنفرانس بین المللی" میراث تمدنی و فرهنگی مشترک ایران و جهان مالایی زبان " که با تلاش رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در مالزی و همکاری دانشکده علوم اجتماعی دانشگاهها ی مالایا ، دانشگاه ناتینگهام کوالالامپور ، دپارتمان مطالعات مالایی دانشگاه ملی سنگاپور و مرکزمطالعاتی پژوهشی ASIA WE در بهمن ماه 1395 در دانشگاه ناتینگهام کوالالامپورمالزی برگزار شد .
کتاب "میراث تمدنی و فرهنگی ایران و جهان مالایی:یک گفتمان فرهنگی" در 187 صفحه ، توسط پرفسور سید فرید العطاس استاد برجسته مالایی دانشگاه سنگاپور و دکتر عبدالرضا عالمی محقق ایرانی مقیم مالزی ویرایش و با تلاش و حمایت رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در مالزی و توسط انتشارات GERAKBUDAYA ENTERPRISE مالزی در آذر ماه منتشر شد.
پرفسور فرید العطاس در مقدمه این کتاب آورده است : توسعه تمدن اسلامی درمناطق مختلف جهان ازحوادث تاریخی شگفت انگیزی است که بسیاری از اندیشمندان را به خود مشغول ساخته است. جهان پهناور اسلام ؛ همچون فرش ایرانی است که درآن تنوع و پیچیدگی طرح ، متاثر از نوعی یگانگی است و طرح های هندسی پیچیده و نقش های اسلیمی آن در هم مسیر واحدی را طی میکند. این پیچیدگی را زمانی می توان بهتر درک کرد که به شکل طرح های متعددی مشاهده شود که در کنارهم قرارگرفته اند. جهان اسلام نیز هرچند ابعاد عمومی و افق های مذهبی متکثری دارد ؛ اما گوناگونی و تنوع فرهنگی ، زبانی ، تباری و قومی ، نمی تواند اتحاد آرمانی آن را سلب نماید و ذات اسلام را به تفرقه و چند پارگی بکشاند ، زیرا اصول آرمانی آن همچون اصول دین ، تغییر ناپذیر است و جایگزین ندارد.
کتاب "میراث تمدنی و فرهنگی ایران و جهان مالایی:یک گفتمان فرهنگی" با مقدمه پرفسور فرید العطاس و متن سخنان سرکار خانم مرضیه افخم سفیر جمهوری اسلامی ایران در مالزی آغاز و با بیانیه پایانی این سمینار به اتمام می رسد.
عناوین مقالات مندرج در این کتاب و نویسندگان آن عبارتند از:
1. تحلیل و بررسی آوایی و معنایی واژهای فارسی در زبان مالایی -دکتر بخاری لوبوس- مالزی
2. نفوذ فرهنگی، موسیقایی ایران در جهان مالایی-دکتر هیلارین لری فرانسیس سنگاپور
3. تاثیر فرهنگ ایران بر سنت روشنفکری اسلام در اندونزی از گذشته تا امروز.-دکتر حسین هریانتو- اندونزی
4. تصوف: مسیر بین فرهنگی گفتگو میان ایران و جهان مالایی-دکتر محمدرضا اسفندیار –فائزه رحمان – ایران
5. عدالت در تفکر اجتماعی، بررسی آراء شریعتی و سید حسین العطاس دکترتئو لی کن -دانشگاه ملی سنگاپور
6. چالشهای وحدت میان مسلمانان با بررسی آراء شریعتی، نورسی و العطاس-دکتر سید فرید العطاس-دانشگاه ملی سنگاپور
7. رویکرد بین فرهنگی ایران در رسانه های مالزی و بالعکس-دکتر حمیده مولایی- از ایران
8. مقدمه ای بر ترجمه اسرار العرفان حمزه فنصوری-دکتر امیرحسین ذکرگو و دکتر لیلا تاجر ایران
9. گفتمان فرهنگی بین ایران و جهان مالایی :چرا و چگونه ؟علی محمد سابقی
10. انسانگرایی در فلسفه ادب فارسی و تاج السلاطین-دکتر ازهر ابراهیم- از سنگاپور
11. اقتصاد هنر و جهانی شدن با رویکرد بررسی بازار هنر ایران در مالزی دکتر ندا ذوقی-ایران
12. بررسی اصول زمامداری در ایران و جهان مالایی در سیاست نامه و تاج السلاطین-دکتر باستیان زولینو- اندونزی
13. شرح ماهونای ملاکا به عنوان تمثیلی برای صلح جهانی-دکتر الهام سادات میرزانیا- ایران
۱۴ و ۱۵ اسفند ۱۳۹۷ در دانشگاه خوارزمی دومین کنفرانس ملی خوانش جامعه شناسان کلاسیک در تهران برگزار خواهد شد و من هم چکیده خود را به شرح ذیل ارسال نمودم:
نگاهی غیر یوروسنترک به کلاسیک های جامعه شناسی: بازخوانی قرائت شریعتی از ماکس وبر
سید جواد میری
دانشیار جامعه شناسی و مطالعات ادیان
پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
تهران-ایران
آیا می توان سخن از خوانش شریعتی از ماکس وبر به میان آورد؟ بسیاری در ایران معتقدند که شریعتی نه تنها جامعه شناس نبود بل آثارش به صورت بنیادین بر رشد و توسعه تخیل جامعه شناختی در ایران تاثیر سلبی گذاشت و یکی از موانع عمده در بسط علوم اجتماعی در ایران بوده است. حال در چنین بستری آیا پرداختن به این پرسش که خوانش شریعتی از ماکس وبر چه بوده است خلاف آمد نسیت؟ به سخن دیگر، در بستری که حتی موجودیت گفتمان شریعتی مورد مناقشه است آیا سخن گفتن از اهمیت خوانش شریعتی از یکی از کلاسیک های جامعه شناسی بی التفاتی به نقدهای اجتماع علمی در ایران نیست؟ البته به نظر من، ناجامعه شناس خواندن شریعتی اشکالات عمده ای دارد که من در جای دیگری به آنها پرداخته ام و در این بستر دوباره آنها را تکرار نخواهم کرد ولی پرسش از امکان خوانش شریعتی از ماکس وبر قابل تامل است. زیرا با رجوع به آثار شریعتی درخواهیم یافت که او به صورت مجزا به ماکس وبر نپرداخته است ولی این بدین معنا نیست که در آثار شریعتی ردپای وبر وجود ندارد. البته پرداختن شریعتی به وبر را به دو گونه می توان مورد بررسی قرار داد: یکی به این صورت که شریعتی تا چه پایه تحت تاثیر ماکس وبر بوده است و ایا می توان او را یک جامعه شناس وبری قلمداد کرد یا خیر؟ و صورت دوم از پرداختن به شریعتی و نسبتش با ماکس وبر می تواند اینگونه باشد که آیا امکان این مفروض وجود دارد که شریعتی خوانشی "شریعتی وارانه" از ماکس وبر داشت که نه با خوانش فرانسوی از وبر یا خوانش آلمانی از وبر و حتی خوانش آمریکایی از وبر همخوانی ندارد؟ چرا این پرسش مهم است؟ زیرا بسیاری از خوانش ها که در ایران از وبر ارائه می گردد یا مستقیما ترجمه ای است یا مبتنی بر یکی از خوانش های یورو-آتلانتیکی از وبر است که یا برآمده از خوانش پارسونزی یا گیدنزی یا آرونی یا هابرماسی است و به نظر می آید که نظریه پردازان ایرانی "خوانش ایرانی" از وبر را به هیچوجه در مطالعات خود از کلاسیک های اروپایی مورد امعان نظر قرار نداده اند ولی شریعتی در خوانش من یک استثناء بر این قاعده است و به نظر می آید که پرداختن به خوانش شریعتی این امکان را فراهم می آورد که از منظر ایرانی دست به خوانش کلاسیک های یورو-آتلانتیکی بزنیم. البته شاید بتوان این پرسش را مطرح کرد که آیا فهم شریعتی از ماکس وبر منطبق بر متن وبر بوده است یا وبری که شریعتی برساخته است وبرِ شریعتی است؟ این پرسش و پرسش هایی از این دست که ناظر بر هرمنوتیک است نیاز به واکاوی جدی دارد.
نگاهی غیر یوروسنترک به کلاسیک های جامعه شناسی: بازخوانی قرائت شریعتی از ماکس وبر
سید جواد میری
دانشیار جامعه شناسی و مطالعات ادیان
پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
تهران-ایران
آیا می توان سخن از خوانش شریعتی از ماکس وبر به میان آورد؟ بسیاری در ایران معتقدند که شریعتی نه تنها جامعه شناس نبود بل آثارش به صورت بنیادین بر رشد و توسعه تخیل جامعه شناختی در ایران تاثیر سلبی گذاشت و یکی از موانع عمده در بسط علوم اجتماعی در ایران بوده است. حال در چنین بستری آیا پرداختن به این پرسش که خوانش شریعتی از ماکس وبر چه بوده است خلاف آمد نسیت؟ به سخن دیگر، در بستری که حتی موجودیت گفتمان شریعتی مورد مناقشه است آیا سخن گفتن از اهمیت خوانش شریعتی از یکی از کلاسیک های جامعه شناسی بی التفاتی به نقدهای اجتماع علمی در ایران نیست؟ البته به نظر من، ناجامعه شناس خواندن شریعتی اشکالات عمده ای دارد که من در جای دیگری به آنها پرداخته ام و در این بستر دوباره آنها را تکرار نخواهم کرد ولی پرسش از امکان خوانش شریعتی از ماکس وبر قابل تامل است. زیرا با رجوع به آثار شریعتی درخواهیم یافت که او به صورت مجزا به ماکس وبر نپرداخته است ولی این بدین معنا نیست که در آثار شریعتی ردپای وبر وجود ندارد. البته پرداختن شریعتی به وبر را به دو گونه می توان مورد بررسی قرار داد: یکی به این صورت که شریعتی تا چه پایه تحت تاثیر ماکس وبر بوده است و ایا می توان او را یک جامعه شناس وبری قلمداد کرد یا خیر؟ و صورت دوم از پرداختن به شریعتی و نسبتش با ماکس وبر می تواند اینگونه باشد که آیا امکان این مفروض وجود دارد که شریعتی خوانشی "شریعتی وارانه" از ماکس وبر داشت که نه با خوانش فرانسوی از وبر یا خوانش آلمانی از وبر و حتی خوانش آمریکایی از وبر همخوانی ندارد؟ چرا این پرسش مهم است؟ زیرا بسیاری از خوانش ها که در ایران از وبر ارائه می گردد یا مستقیما ترجمه ای است یا مبتنی بر یکی از خوانش های یورو-آتلانتیکی از وبر است که یا برآمده از خوانش پارسونزی یا گیدنزی یا آرونی یا هابرماسی است و به نظر می آید که نظریه پردازان ایرانی "خوانش ایرانی" از وبر را به هیچوجه در مطالعات خود از کلاسیک های اروپایی مورد امعان نظر قرار نداده اند ولی شریعتی در خوانش من یک استثناء بر این قاعده است و به نظر می آید که پرداختن به خوانش شریعتی این امکان را فراهم می آورد که از منظر ایرانی دست به خوانش کلاسیک های یورو-آتلانتیکی بزنیم. البته شاید بتوان این پرسش را مطرح کرد که آیا فهم شریعتی از ماکس وبر منطبق بر متن وبر بوده است یا وبری که شریعتی برساخته است وبرِ شریعتی است؟ این پرسش و پرسش هایی از این دست که ناظر بر هرمنوتیک است نیاز به واکاوی جدی دارد.
۳ هفته پیش تماسی از یکی از روزنامه های منتسب به جریان اصلاح طلب داشتم و گفتگویی درباره رابطه ایران و اروپا کردیم. من تمام سخنم این بود که اروپا هیچ امکانی ندارد که در سطح بین المللی خلاف منویات آمریکا رفتار کند و هر کسی که تاریخ روابط دیپلماتیک ایران و اروپا را در این ۱۵۰ سال اخیر مطالعه کرده باشد می فهمد که ما به معنای واقعی کلمه "سرکار" هستیم و درست ترین راه برای تامین منافع ملی مواجهه مستقیم و بدون واسطه گری اروپا و روسیه و چین با آمریکا است. اما هفته قبل درخواستی برای مصاحبه از یک خبرگزاری منتسب به اصولگرایی را داشتم که خبرنگار درباره "کارکرد شورایعالی انقلاب فرهنگی" پرسید و من قریب به ۴۰ دقیقه صحبت کردم و استدلال نمودم که دال مرکزی این شورا که مبتنی بر ایده فائق آمدن بر "غربزدگی" است نادرست است و بهترین راه مواجهه با مسائل فرهنگی این است که بودجه این نهاد و تمامی زیرنهادها و کارگروه های این نهاد عریض و طویل به دانشگاه واریز گردد و موازی کاری های فرهنگی پایان یابد. و اما جالب اینجاست که پس از سه هفته روزنامه چپی میگوید "اتتخاب سوژه از سوی سردبیر انجام می شود در مورد مصاحبه با حضرتعالی تصمیم بر این شد تا با شما موارد در میان گذاشته شود اما ماحصل کار به دلیل نوع واکنش و اظهار نظر در مورد آینده ایران و اروپا مورد تأیید مدیر مسئول برای انتشار قرار نگرفت" و خبرگزاری راستی هم پس از انجام مصاحبه میگوید "فایل مصاحبه به دلیل رفتن برق از سیستم پرید". به سخن دیگر، هر دو جناح مطبوعاتی تا زمانی نقد را برمیتابند که در راستای اهداف آنان باشد و اگر غیر این باشد یا "برق" می رود و یا "برق" از سر سردبیر می پرد. واقعا خوشحالم که تلگرام هست. مچکریم تلگرام!
چکیده سخنرانی ام برای "سمینار نراقی" در دانشکده علوم اجتماعی تهران در ۲۸ آذر ۱۳۹۷ به شرح ذیل است:
احسان نراقی و جامعه شناسان لایه ی میانی
سید جواد میری
دانشیار جامعه شناسی و مطالعات ادیان
پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
برای اینکه جامعه بتواند بر معضلات و مسائل خود فائق آید ما نیازمند فهم منطق تحولات اجتماعی هستیم. اما این فهم فی نفسه و به تنهایی نمی تواند جامعه را در مسیر تحولات ایجابی قرار دهد بل ما نیازمند مدیریت و تفکیک سه لایه در جامعه هستیم. من این سه لایه را به ۱. لایه عرصه عمومی ۲. لایه سیاستگذاری ۳. لایه سیاستمداری
تقسیم می کنم. بسیاری از اصحاب علوم انسانی و کنشگران اجتماعی و فعالان سیاسی در عرصه عمومی فعال هستند یا می توانند باشند و سیاستمداران حرفه ایی نیز در لایه سوم ماواء گزیده اند ولی لایه میانی در ایران مفقود یا نحیف است. این لایه متعلق به کسانی است که هم "صدای جامعه" را می شنوند و هم "زبان گفتگو با قدرت" را می دانند. این نوع از کنشگران "جنس هیبریدی" دارند و دو زیست هستند و احسان نراقی یکی از این دو زیست های جامعه شناسی در ایران بود که فهم دقیقی از لایه سیاستگذاری داشت. موضوع مقاله ام بررسی این بعد از احسان نراقی است.
پیشتر اعلام کرده بودم که اصلاح طلبی به معنایی که آقای خاتمی رهبری می کرد وقتش به پایان رسیده است ولی این به معنای این نیست که اصولگرایی گفتمان غالب در جامعه ایرانی است بل این بدین معناست که اگر انتخاباتی در ۱۴۰۰ برگزار خواهد شد این انتخابات دال های مرکزیش یقیننا نه گفتمان اصلاحات از نوع خاتمی است و نه اصولگرایی از نوع رئیسی و نه اعتدال از نوع روحانی بل جامعه ایران وارد "سپهر تکثر" و "سیاست تنوع" شده است و در این فضا بین تهران و پیرامون و حاشیه تفاوتهای بنیادینی در "نوع رای ها" و "فرم مشارکت ها" رخ داده و رخ خواهد داد. به زبان دیگر، "گفتمان زبان مادری" و "گفتمان تمایز" بین ناسیونالیسم ایرانی و ناسیونالیسم فارسی در استانهای کردنشین و ترک نشین و عرب نشین ووو .... حضور نیروهای اجتماعی در تهران که به خودآگاهی هایی در زمینه های هویت و جتسیت و تکثر و تنوعگرا رسیده اند نقش مهمی در سپهر تحولات آینده ایران بازی خواهند کرد و این یکی از معانی "اصلاح طلب، اصولگرا دیگر تمامِ ماجرا" است.